Reisverslag april 2007

21 april tot en met 30 april 2007


Op woensdag 18 April 2007 hebben we onze trailer met hulpgoederen voor Roemenië weer mogen laden. In een gezellige sfeer waarin de nodige opmerkingen over en weer zijn gemaakt over wie nu wel of niet hard werkte, hebben we onze trailer werkelijk voor de volle 100% vol gemaakt. We hebben weer veel goederen meegenomen, zoals:
  • Ca 275 bananendozen kleding en ca 150 zakken jassen c.q. dekens
  • 100 paar nieuwe schoenen
  • kinderspeelgoed
  • ca 2000 kg melkpoeder ca 60.000 pijnstillers (voor diverse ziekenhuizen)
  • ruim 6200 kg. Voedsel en 3000 kg potten HAK groente;
  • meubilair, keukenapparatuur (koelkasten, fornuizen, potten, pannen etc.), huishoudelijke goederen,
  • een orgel
  • enkele fietsen
Het is nog steeds heel indrukwekkend als we alles aan het inladen zijn.

Zaterdag 21 april zijn we gestart en zondagavond kwamen we in Sebis (West-Roemenië) aan. Maandagmorgen zijn we weer naar de grens geweest om de vrachtauto op te wachten. Want na 1 januari 2007 is er op douane gebied veel veranderd en er zou -zo was ons verteld- geen grenscontrole meer zijn en ook geen lange wachtdag meer bij de douane.
Inderdaad het was een wonderlijke ervaring toen we de auto zagen aankomen en dat hij alleen over de weegbrug moest. Wat een gigantisch verschil met de afgelopen 16 jaar, toen er steeds de spanning was hoe het bij de douane zou gaan en hoe problematisch men nu weer zou doen.
Maandagmiddag werd het gedeelte voor Sebis gelost en dinsdag zijn we samen met de vrachtauto verder gegaan naar Blaj. Daar werd dinsdagavond de rest gelost.

Uiteraard hebben we ook weer een bezoek gebracht aan ons verzorgingstehuis in Halmagiu.
Daar lopen nog steeds heel blijde mensen rond. Mensen die uit een tehuis komen waar men met ca 40 personen een zaal moest delen en die nu met 2 tot 3 personen een slaapkamer hebben en een aantal grote ruimten waar men overdag kan zijn. Toen het tehuis in juli 2006 werd geopend waren er 10 personen. Nu is er inmiddels de 11e persoon bijgekomen.
Er zijn nu plannen om de zolderverdieping klaar te maken voor kantoorruimte, om op die manier een aantal ruimten vrij te maken zodat ook daar weer een aantal mensen kunnen worden gehuisvest. Dus we zijn benieuwd wat er de komende tijd gaat gebeuren.
Om U enig idee te geven hoe e.e.a. financieel wordt geregeld kunnen we u vertellen dat door de staat de salarissen worden betaald. Ook betaalt men de kosten van water, elektra en stookkosten. De kosten van voeding worden slechts voor een klein deel gecompenseerd. Dat moet dus uit sponsoring komen. Vandaar dat men ook erg blij is met het voedsel dat wij steeds brengen. Daar gaat uiteraard ook een deel van naar dit verzorgingstehuis.

Ons kindertehuis in Sebis is een heel ander verhaal. Dat is nagenoeg geheel van sponsoring van derden afhankelijk. Men krijgt van de staat voor de kinderen slechts een tegemoetkoming van ca € 25,= per kind per maand. Daar moet dus alles van worden betaald. (salarissen personeel, telefoon, water/elektra/stookkosten, kleding en voeding.) Daarom hebben we een adoptieproject voor mensen die dit tehuis financieel willen ondersteunen. Dit is echt een "must". Zonder onze steun en steun van derden kan dit tehuis niet bestaan.

Ook blijkt dat nog steeds voor de vele arme gezinnen het voedsel, maar ook de kleding een geschenk uit de hemel is. Het blijkt dat er nog veel schrijnende situaties zijn. Bijna onvoorstelbaar in de huidige tijd, maar het is wel realiteit. We hebben het dan niet alleen over de arme gezinnen in Blaj en of Sebis, maar ook over de arme gezinnen in heel veel andere dorpen en plaatsen die onze kleding en ons voedsel krijgen. Dus Uw kleding is nog steeds heel welkom.

We kijken nu met heel veel dankbaarheid terug op deze reis, die zo voorspoedig is verlopen.

Henk de Breij

[terug]